شهدا پیرو میخواهند نه عزادار...
هرچی دنبال عنوان متن گشتم نشد...اومدم بنویسم اسوه ی زندگیم محمد،دیدم دروغه...من اونو عملا اسوه قرار ندادم...اومدم بنویسم برادرمعنویم محمد ...دیدم شایستگیشو ندارم (بهش میگم برادر اما میدونم...و میدونه...)اخرش تصمیم گرفتم اسمو فامیلشو بنویسم براعنوان...آشنایی من با شهیدعبدی یکی دوسال پیش از یه وبلاگ شروع شد و بعد کتاب مسافر...قبل از اینکه عکسشو ببینم فهمیدم که این با همه فرق میکنه، همونیه که جاش تو زندگیم خالیه، همونیه که منتظرش بودم...حالا ببینینش، بشناسینش، متوجه میشین چی میگم. حالا بعدا براتون بیشتر ازش میگم.
(سخنی بامحمد: ببین داداشی میدونم ما رو قبول نداری، اما میدونی که بهت میگم برادر، قبول دارم گنده تر از دهنمه ولی ببخشین دیگهههه)

برایم حمدی بخوان که تو زنده ای ومن مرده

شادی روحش صلوات