آي مردم خويش را گم کرده ام
کلبه درويش را گم کرده ام
مانده ام در پيچ پيچ جاده ها
راه پس يا پيش را گم کرده ام
در ميان جنگل انبوه درد
يک دل پر ريش را گم کرده ام
در شب اندوه شهر قصه ها
قلب پر تشويش را گم کرده ام
در هجوم داغ هاي سينه سوز
عقل دور انديش را گم کرده ام
مضطرب حالم ، مرا پيدا کنيد
....
سلام بسيار زيبا بود
ممنون
موفق باشيد
