آبی تر از آنیم که بی رنگ بمیریم                               از شیشه نبودیم که با سنگ بمیریم

 ما آمده بودیم که تا مرز رسیدن                                 همراه تو فرسنگ به فرسنگ بمیریم

 ما را بکش و مثله کن و خوب بسوزان                           لایق که نبودیم در آن جنگ بمیریم

 یک جرات پیدا شدن و شعر چکیدن                             بس بود که با آن غزل آهنگ بمیریم

 فرصت بده ای روح جنون ای غزل                              در غیرت ما نیست که از ننگ بمیریم

 پای طلب و شوق رسیدن همه حرف است                بد خاطره این نیست اگر لنگ بمیریم

 تقصیر کسی نیست که اینگونه غریبیم                      شاید که خدا خواسته دلتنگ بمیریم

 هرگز نکنم شکوه و ناله نه گلایه                             الحق که در این دایره خونرنگ بمیریم

ما رو بیخیال شدیا....دیگه یاد ما نمیکنی شهید؟برام فاتحه بخون که تو زنده ای و من مرده